Дүкеннен көкем сенбіде,
Қуыршақ сатып ап келді.
Қуанып қалдым,
Мен, міне,
Мазаламаймын әпкемді.
Сөздерін тыңдап өзгенің,
Ішіне жұмбақ сыр түйіп.
Мөлдіреп қара көздері,
Қуыршақ отыр бұртиып.
Күнұзақ бізге бірде-бір
Айтпады қызық әңгіме.
Қалғандай тілі күрмеліп
Қуыршағымның мәңгіге!
Ол бірақ маған ұнады,
Қолыма алдым мен еппен.
«МА-МА!» - деп сол сәт жылады
Қуыршақ сөйлеп кенеттен.
Қайда екен оның анасы?
Іздесек,
Қалар табылып.
Шешесін бұл да, шамасы
Қалған-ау әбден сағынып!
