Көктемгі дала

Жап-жасыл... 
Дүниенің жасыл бәрі. 
Жап-жасыл – 

Бұлттар да анау асудағы. 
Осынау кереметті көргісі кеп, 
Дертіп тұр 

жасыл бүршік ашылғалы. 
Жас өрім – 

Жасыл дәннің алаптағы, 
Көркіне көзді үйіріп қаратқаны. 
Барады бірте-бірте жасылданып, 
Құстың да қалтыраған қанаттары. 
Жап-жасыл – 

жазықтағы жел есілген, 
Шығарған жел екенін о да есінен. 
Шайқалып, 

шалқалақтап жасыл егін 
Сипайды көкжиекті денесімен. 
Талдар да тербетіліп, 

гүл де ашылып, 
Қызығып күннің өзі шыңға шығып, 
Тұрғандай елтіп-балқып бар дүние 
Жас дәнмен бір қозғалып, 

бір басылып...