Бір
биік талға,
Қонып
алып қарға,
Қанатын
сілкіді,
Қарқылдай
- қарқылдай
Өңеші
жыртылды.
Айналаға
көз салды,
Бұлбұл
құсқа сөз салды:
—
Ей, мүсәпір бұлбұл,
Аңдығаның
гүл.
Бойыңды
жазбайсың,
Биікке
қонбайсың,
Аласа
гүлді ағашта тұрып,
Былдырлауды
қоймайсың.
Мынадай
бір тұғыр тауып,
Мен
сияқты ауық-ауық
Сайрап
қойсаң жетпей ме,
Дыбысың
әлемге кетпей ме ? -
Дегенде
бұлбұл Қарғаның
Түсінді
де арманын:
—
Тұғырың түкке керексіз —
Бұлбұл
құсқа, бұл — бір.
Екіншіден:
Қайда
тұрып сайраса да,
Бұлбұлдың
аты — бұлбұл.
Оған
қарға түсінген жоқ,
Даусын
төмен түсірген жоқ,
Әдеттегі
қарқылына басты,
Бұлбұл одан аулақ қашты.
